niedziela, 27 października 2013

"Omega" Marcin Szczygielski

Choć - myśli Omega i jest to jedna z najbardziej dorosłych myśli w jej dotychczasowym życiu - czy jakakolwiek śmierć ma sens, jeśli człowiek nie ma zapasowego życia, w którym dzięki otrzymanej nauczce nie popełni już drugi raz tej samej pomyłki?*

Omegę, a właściwie Joasię, poznajmy o poranku w dniu jej dwunastych urodzin. Jest to o tyle nietypowy poranek, oprócz tego, że urodzinowy, że Omega budzi się dużo wcześniej niż jej mama. Co samo w sobie jest bardzo niezwykłe. I dodaje temu dniu jeszcze większej nadzwyczajności. Jak na dwunastolatkę Omega jest zdecydowanie trochę dziwna. Choć nie znam zbyt wielu dwunastolatek, niemniej kojarzą mi się one z dziewczynkami chodzącymi stadnie, szczebioczącymi, wesołymi, raczej towarzyskimi istotami. Omega preferuje towarzystwo komputera, z którym znajomość zawarła naprawdę bliską. Lubi wszelkiego rodzaju gry komputerowe, a na różnych forach, na których bywa i gdzie jest znana i lubiana, dzieli się wszystkimi odkryciami jakich dokonuje podczas pokonywania kolejnych poziomów. Innymi słowy Omega to istota, która lubi życie wirtualne i ten właśnie styl bycia przedkłada nad znajomości z rówieśnikami i relacje z mamą. Które już i tak są utrudnione odkąd tata postanowił założyć nową rodzinę. Cóż, bywa i tak.


Niezwykłość dnia urodzinowego podkreśli pewna niespodzianka - zagadkowy, bo jakby znikąd, e-mail wraz z linkiem do prezentu: do nowej gry. Omega długo się nie zastanawia, klika na link i dwukrotnie potwierdza, że tak, jest pewna, że chce zacząć grę. I odtąd cały świat Omegi zmieni się w scenę gry, każda jej znajoma postać będzie musiała się podporządkować regułom tej gry, a dziwne, bo mówiące niemowlę znalezione na progu mieszkania będzie jedynym przewodnikiem po tej zwariowanej sytuacji. Przewodnikiem o tyle nietypowym, że nie do końca pewnym, czy można zaufać Dziecku, czy też nie. Omega do samego końca nie będzie tego pewna.

Kolejne poziomy gry przynoszą ze sobą następne zagadki i metody przejścia danego poziomu. Sceną każdego poziomu są miejsca Omedze dobrze znane, jak jej szkoła, ulice miasta, czy stadion, na którym będzie zmuszona wziąć udział w Olimpiadzie Zmysłów. Omega będzie musiała pokonać bandę dziwnych klaunów, którzy kradną ludziom radość, przeciwstawić się własnej samolubności i chęci rozstawiania ludzi po kątach, gdy na jednym z poziomów będzie musiała pracować jako Funkcjonariusz Kodeksu, wziąć udział w wyścigu strusi, a także przeżyć kilkakrotnie swoją śmierć. Szczygielski wymyśla dla swojej bohaterki coraz to nowsze i bardziej skomplikowane historie z którymi musi się ona zmierzyć. Omega poznaje przeszłość swojej babci, z której zombie zresztą będzie wędrować przez większość poziomów, będzie uciekać przed wilkołakami i ratować dzieci przed zupełnym pozbawieniem ich własnej tożsamości w pewnej okropnej klinice pseudo - psychiatrycznej. W tym zalewie dziwności i fantazyjności przewija się jednak sporo prawd o współczesnym świecie, wiele ciekawych wskazówek i rozwiązań dla samej Omegi, która pokonując kolejne poziomy gry pokonuje też własne wady i słabości. Ostatecznie, w tej dziwnej grze o powrót do własnego życia, Omega ma szansę trochę dorosnąć, troszkę dojrzeć, przyjrzeć się własnym przywarom i lepiej zrozumieć zachowanie swojej mamy, która jest samotna i zrozpaczona i która też może potrzebować, by się nią ktoś zaopiekował.

Omega to dość długa powieść, jak na powieść skierowaną do młodzieży, ale przyznaję uczciwie, że wcale nie czułam jej długości, bo jest naprawdę fajnie skomponowana i ciekawie napisana. Wygląda na to, że mogę kupować powieści Szczygielskiego już w ciemno, choć Omegę mogłabym przegapić, gdyby nie nieoceniony kolega, mianujący siebie Zacofanym w lekturze, u którego odkryłam ten tytuł, gdy pisał o nim tutaj.


Omega, Marcin Szczygielski, Instytut Wydawniczy Latarnik, Warszawa 2009
* str. 271

48 komentarzy:

  1. Kasiu, moja lektura Twojej recenzji była celowo powierzchowna, bo "Omega" dopiero w planach, mam nadzieję, że niezbyt dalekich. Cieszę się niezmiernie, że Tobie też się podobała. Świetnie, że jest już po premierze najnowszej książki dla młodzieży Szczygielskiego, niedawno pisali o niej w Rymsie, jest też kilka ilustracji:
    http://ryms.pl/ksiazka_szczegoly/1661/arka-czasu.html
    Tym razem liczba stron nie poraża potencjalnego czytelnika. :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ależ bardzo proszę, nie obrażam się :) aczkolwiek starałam się za wiele z treści nie zdradzić :)
      I bardzo się cieszę z premiery nowej książki! Dziękuję za link! :) Szczygielskiego zaś nigdy za wiele, dlatego liczba stron absolutnie nie przeszkadza, a wręcz zachęca ;)

      Usuń
  2. A nie mówiłem? :D Czekam na wrażenia z kolejnych Szczygielskich:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mówiłeś, mówiłeś :D przyznaj się, lubisz to stwierdzać ;)
      Wrażenia będą jak dopadnę najnowszy tytuł :)

      Usuń
    2. Uwielbiam to stwierdzać:) A przed najnowszym, dopadnij jakiegoś starszego :P

      Usuń
    3. Znaczy mam zaryzykować coś spoza kręgu powieści dla młodzieży? ;) To co polecasz na początek?

      Usuń
    4. Możesz zacząć od rubasznego PLBoya, albo z grubej rury od Bierek/Berka, nie pamiętam, które było pierwsze z tej pary. Albo Poczet, ale tego jeszcze nie czytałem, ale Momarta chwaliła.

      Usuń
    5. Notuję ;-) wierzę że skoro polecasz warto poszukać. Ale nie wiem kiedy będę czytać, bo na razie Lem rządzi się okrutnie ;-)

      Usuń
    6. Szturchnij Lema lekko, niech się przesunie trochę:)

      Usuń
    7. Nie bardzo mam odwagę! właśnie mi wyjaśnia w sposób stochastyczny, ergodyczny i probabilistyczny co to jest szczęście...

      Usuń
    8. Lem Ci wyjaśnia szczęście, a Szczygielski da Ci szczęście. No może kupę radości :)

      Usuń
    9. O, ale Lem też daje :) Choć też masę refleksyjności, jak to on. Ale Szczygielskiego poszukam, poszukam. Jak Ty zapewniasz kupę radości, to już zacieram łapki ;)

      Usuń
    10. PL Boy to czysta radocha, Berek i Bierki to raczej gorzkie opowieści, ale z momentami, zabawnymi też.

      Usuń
    11. Aktualnie preferuję radochę, więc PLboy na początek ;)

      Usuń
  3. Jakaś zasada czytania książek tego pana jest? Bo chyba inne do mnie bardziej przemawiają (nie żeby ta nie, jednak jakoś zawsze chcę uciekać, gdy widzę grę komputerową w jakiejkolwiek formie i kontekście...), a już ta najnowsza i opisywany kiedyś przez ciebie "Czarny młyn" to jakaś magia...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Przyznam szczerze, że czytam jak popadnie, albo lepiej - jak i kiedy coś wpadnie w moje łapki ;) Wbrew pozorom ta "gra" nie ma znamion gry komputerowej, oprócz pewnych elementów charakterystycznych (poziomy oraz ilość "żyć") a tak poza tym bliżej jej do książki fantastyczno - baśniowej ;) Polecam "Czarownicę piętro niżej" bo jest równie magiczna jak "Czarny młyn", a zdecydowanie bardziej optymistyczna :)

      Usuń
  4. Fabuła wygląda ciekawie, chociaż gier komputerowych nie lubię, więc nie wiem, czy historia z nimi związana by mi zasmakowała, chociaż sądząc po Twoim komentarzu powyżej, nie odczuwa się ich aż tak. Za to ogromnie podoba mi się tytuł "Czarownica piętro niżej" :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Może powinnam była wyjaśnić że ja też gier nie lubię, że w ogóle się nie odnajduję w ich świecie zaś "Omegę" czytało mi się z ogromną przyjemnością! :-) Dlatego samą kwestią gry nie ma się co zrażać :-)

      Usuń
    2. Dobrze wiedzieć :) Gdy najdzie mnie ochota na jakąś pozycję dla młodzieży, to postaram się pamiętać o "Omedze". Ale ta "Czarownica" to kusi już teraz... dobra jest?

      Usuń
    3. O "Czarownica.." jest dobra! Naprawdę fajna, choć wiadomo, nie każdy musi lubić literaturę skierowaną do młodzieży :) W każdym razie Szczygielski ma niepowtarzalny styl pisania i to mi się u niego podoba.

      Usuń
  5. Może już pora, żeby się zmobilizować i coś skrobnąć swojego o. Mnie najbardziej przeszkadzała bohaterka, bo jednak ciężko czterdziestolatkowi płci przeciwnej wczuć się w dylematy 12letniego dziewczęcia. I nawet jeśli się lubi komputerowe jatki, to można wymięknąć przy domu z mięsa :P Ale ogólnie, o całkiem, całkiem :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Napisz, napisz koniecznie! Jestem bardzo ciekawa czegoś Twojego ;) Bohaterka bywała irytująca, zgodzę się, ale mimo wszystko człowiek gdzieś tam wyczuwał, że a) to tylko młode dziewczę, b) mocno jeszcze niedojrzałe, c) dotąd zakrywające się przed światem właśnie w wirtualnej rzeczywistości, stąd konfrontacja z pewnymi zachowaniami, ludźmi, emocjami, mogła być dla niej samej ciężką przygodą ;) A dom z mięsa - wyobraź sobie czytającą to wegetariankę! I to biedne serce sikające krwią.. No ale dla kogoś innego temat zombie też może być odstraszający.. Cieszę się jednak, że ogólnie całkiem, całkiem :D

      Usuń
    2. A co Wam dom z mięsa wadzi? Chyba Szczygielski wymyślił go przed mięsną suknią lady Gagi nawet :)

      Usuń
    3. Nie tyle wadzi, co budzi złe skojarzenia. Wiesz, biedne martwe stworzenie ;P

      Usuń
    4. Ja jakiś nieczuły jestem zupełnie, typowy mięsożerca.

      Usuń
    5. Dlatego nawet nie próbuję kreować przed Tobą jakichś czułych obrazków zwierzątek, które zjadasz. I tak je zjesz i tak ;P szkoda zachodu :) A nie mam mentalności "nawracania" wszystkich :D dlatego - a jedz sobie na zdrowie :)

      Usuń
    6. Wadzi że surowe. Poza tym, spoko :P

      Usuń
    7. Kasiu, ja nieedukowalny jestem, w pewnych granicach, rzecz jasna.

      Usuń
    8. Bazyl: jakby było przysmażone już nie wadziło? ;)
      ZwL : Granice są ważne. Pewne, rzekłabym, powinny być nieprzekraczalne :)

      Usuń
    9. Toteż może zejdźmy z mięsożerności :) A dom przysmażony nie byłby taki fajny.

      Usuń
    10. Trudno by wtedy było o krwiobieg :)

      Usuń
    11. Właśnie, a nie ma to jak dobry krwotok dla podniesienia poziomu grozy:) Tak, wiem, za dużo horrorów klasy B w młodości:P

      Usuń
    12. @Kasiu No, ja też z tych co to wiesz, schaboszczak z zasmażaną kapustką :)

      Usuń
    13. Czy podniosło poziom grozy to nie wiem, choć moment gdy serce zaczynało pęcznieć.. noo, był dość mocny :) Swoją drogą, jeżeli Ty oglądałeś za dużo horrorów klasy B i dziś krwotok podnosi poziom grozy, to ciekawe co dorosłej Omedze i jej realnym odpowiednikom będzie podnosiło? Mała pamięć RAM? Zepsuta komórka? Czy zadeptany pendrive? ;)

      Usuń
    14. Bazyl, pocieszę Cię - mój mąż też! :) I wielu innych znanych mi panów. Jakoś tak nie znam nawet jednego mężczyzny wegetarianina.

      Usuń
    15. Kasia: nie trzeba czekać na młodsze pokolenie. U mnie poziom grozy rośnie podczas przerw w dostawie internetu :P

      Usuń
    16. Aa! no tak! zapomniałam o tym, wszak to najważniejsze! :P :) i proszę, nawet nie trzeba krwotoków..

      Usuń
    17. No chyba że to krwotok u małoletniego z rozbitego kolana:)

      Usuń
    18. No to z automatu podnosi poziom grozy. Dobrze jednak, że to taka mała groza, którą rodzicielska opieka szybko uspokoi :)

      Usuń
    19. Zaprawieni w bojach, na kolanka nie zwracamy już uwagi. Co innego nos, warga albo łuk brwiowy:P

      Usuń
    20. Aha, muszę zapamiętać. Widzisz, ja nie mam jeszcze żadnego doświadczenia, a mój siostrzeniec łapie mnie na wszystko póki co :) Chyba dlatego tak mnie uwielbia, bo wie, że ciotka się wszystkim zmartwi ;)

      Usuń
    21. No wiadomo. Rodzice przyzwyczajeni, zblazowani, to najłatwiej na ciotki wpływać. A już rozkrwawić się pod opieką ciotuni, to można ciągnąć korzyści przez długi czas, jadąc na ciotczynych wyrzutach sumienia :D

      Usuń
    22. No ładne rzeczy. Ech ta młodzież ;P Ale co tam, tak rzadko się widujemy, że niech korzysta już z tych ciotczynych wyrzutów sumienia. Choć póki co mam tylko siniaki na sumieniu ;P Zobaczymy, jak będzie po najbliższym weekendzie, bo właśnie czeka mnie wizytacja :D już obmyślamy wszelkie rozrywki możliwe, co by młodzieńca nie zanudzić stetryczeniem ciotki i wujka ;)

      Usuń
  6. Z przyjemnością odnotowuję książkę - z pewnością poszukam:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zachęcam serdecznie :) Przyjemna lektura :)

      Usuń
    2. A tu się jednak pozwolę nie zgodzić, bo przyjemną tej lektury z pewnością bym nie nazwał :)

      Usuń
    3. Ten komentarz został usunięty przez autora.

      Usuń
    4. O ładnie mi tu tak zaprzeczać? ;P Dla mnie była przyjemna, z momentami mniejszej przyjemności. Ale jednak - przyjemna :)

      Usuń

Dziękuję za każdy komentarz, cenię sobie każdą uwagę odnośnie wpisu i jego zawartości.

Uprzejmie proszę o nieskładanie mi życzeń świątecznych, ponieważ ich nie obchodzę.

Obsługiwane przez usługę Blogger.

Autorzy

A.S.Byatt Adam Bahdaj Adriana Szymańska Agata Tuszyńska Agatha Christie Agnieszka Jucewicz Agnieszka Topornicka Agnieszka Wolny-Hamkało Alan Bradley Albert Camus Aldona Bognar Alice Hoffman Alice Munro Alice Walker Alona Kimchi Andrew Mayne; tajemnica Andrzej Dybczak Andrzej Markowski Andrzej Stasiuk Ann Patchett Anna Fryczkowska Anna Janko Anna Kamińska Anna Klejznerowicz Anne Applebaum Anne B. Ragde Anton Czechow Antoni Libera Asa Larsson Augusten Burroughs Ayad Akhtar Barbara Kosmowska Bob Woodward Boel Westin Borys Pasternak Bruno Schulz Carl Bernstein Carol Rifka Brunt Carolyn Jess- Cooke Charlotte Rogan Christopher Wilson Colette Dariusz Kortko David Nicholls Diane Chamberlain Dmitrij Bogosławski Dorota Masłowska Edgar Laurence Doctorow Eduardo Mendoza Egon Erwin Kisch Eleanor Catton Elif Shafak Elżbieta Cherezińska Emma Larkin Eshkol Nevo Ewa Formella Ewa Lach Francis Scott Fitzgerald Frank Herbert Franz Kafka Gabriel Garcia Marquez Gaja Grzegorzewska Greg Marinovich Grzegorz Sroczyński Guillaume Musso Gunnar Brandell Haruki Murakami Henry James Hermann Hesse Hiromi Kawakami Honore de Balzac Ignacy Karpowicz Igor Ostachowicz Ilona Maria Hilliges Ireneusz Iredyński Iris Murdoch Irvin Yalom Isaac Bashevis Singer Ivy Compton - Burnett Jacek Dehnel Jakub Ćwiek Jan Balabán Jan Miodek Jan Parandowski Jerome K. Jerome Jerzy Bralczyk Jerzy Krzysztoń Jerzy Pilch Jerzy Sosnowski Jerzy Stypułkowski Jerzy Szczygieł Joanna Bator Joanna Fabicka Joanna Jagiełło Joanna Łańcucka Joanna Marat Joanna Olczak - Ronikier Joanna Olech Joanna Sałyga Joanna Siedlecka Joanne K. Rowling Joao Silva Jodi Picoult John Flanagan John Green John Irving John R.R. Tolkien Jonathan Carroll Jonathan Safran Foer Joseph Conrad Joyce Carol Oates Judyta Watoła Juliusz Słowacki Jun'ichirō Tanizaki Karl Ove Knausgård Katarzyna Boni Katarzyna Grochola Katarzyna Michalak Katarzyna Pisarzewska Kawabata Yasunari Kazuo Ishiguro Kelle Hampton Ken Kesey Kornel Makuszyński Krystian Głuszko Kurt Vonnnegut Larry McMurtry Lars Saabye Christensen Lauren DeStefano Lauren Oliver Lew Tołstoj Lisa See Liza Klaussmann Maciej Wasielewski Maciej Wojtyszko Magda Szabo Magdalena Tulli Maggie O'Farrel Majgull Axelsson Małgorzata Gutowska - Adamczyk Małgorzata Musierowicz Małgorzata Niemczyńska Małgorzata Warda Marcin Michalski Marcin Szczygielski Marcin Wroński Marek Harny Marek Hłasko Maria Ulatowska Marika Cobbold Mariusz Szczygieł Mariusz Ziomecki Mark Haddon Marta Kisiel Mathias Malzieu Mats Strandberg Matthew Quick Melchior Wańkowicz Michaił Bułhakow Milan Kundera Mira Michałowska (Maria Zientarowa) Natalia Rolleczek Nicholas Evans Olga Tokarczuk Olgierd Świerzewski Oriana Fallaci Patti Smith Paulina Wilk Paullina Simons Pavol Rankov Pierre Lemaitre Piotr Adamczyk Rafał Kosik Richard Lourie Rosamund Lupton Roy Jacobsen Ryszard Kapuściński Sabina Czupryńska Sara Bergmark Elfgren Sarah Lotz Serhij Żadan Siergiej Łukjanienko Sławomir Mrożek Stanisław Dygat Stanisław Ignacy Witkiewicz Stanisław Lem Sue Monk Kidd Suzanne Collins Sylvia Plath Szczepan Twardoch Tadeusz Konwicki Terry Pratchett Tomasz Lem Tore Renberg Tove Jansson Trygve Gulbranssen Umberto Eco Vanessa Diffenbaugh Virginia C. Andrews Vladimir Nabokov Wiech William Shakespeare William Styron Wioletta Grzegorzewska Wit Szostak Witold Gombrowicz Wladimir Sorokin Wojciech Tochman Zofia Chądzyńska Zofia Lorentz Zofia Posmysz

Popularne posty

O mnie

Moje zdjęcie
Nie lubię kawy na wynos: zawsze się oparzę i obleję. Maniakalnie oglądam "Ranczo" i jeszcze "Brzydulę".Uwielbiam zimę. I wiosnę. I jesień. I deszcz. Lubię ludzi. Kocham zwierzęta. Czytam, więc wmawiam sobie, że myślę.