piątek, 5 października 2012

"Płacząca Zuzanna" Alony Kimchi

Zuzanna i starcy | Jacopo Tintoretto
źródło zdjęcia
Zuzanna – to postać biblijna, o której możemy przeczytać, że była żoną Joakima. Jako piękna kobieta wzbudzała zainteresowanie wielu mężczyzn, ale szczególnie upatrzyło ją sobie dwóch starców, sędziów, którzy próbowali nakłonić Zuzannę, podczas gdy ta brała kąpiel, do uległości. Zuzanna jednak wierna mężowi i własnym zasadom odrzuciła ich zaloty, przez co naraziła się na ich gniew oraz publiczne oskarżenie, że jest nierządnicą. Kiedy już groziło jej w związku z tym oskarżeniem ukamienowanie, z opresji uratował ją młody prorok Daniel, wskazując starców jako winowajców. Śmierć więc ponieśli starcy, a Zuzanna odzyskała wolność i dobre imię. (źródło: Wikipedia)

Dlaczego Zuzanna płakała? Ponieważ została niesłusznie oskarżona i czekała ją śmierć. Dlaczego płacze tytułowa Suzanna, bohaterka "Płaczącej Zuzanny"? Bo jej życie przypomina powolne osuwanie się w śmierć. Jałowe, puste, z ustaloną codzienną rutyną, fobiami i niezdolnością do życia w społeczeństwie, jako samodzielna, niezależna od nikogo jednostka. W wieku 33 lat nadal mieszka z matką, jest jej całkowicie uległa, pozwalając matce decydować o codziennych rytuałach jak kąpiel, czy posiłki, a także o swoich pieniądzach czy terapii. Wyobrażacie sobie 33-latkę w kąpieli z matką? Dość dziwaczny obrazek. Myślę, że pełni oddaje toksyczną relację między matką i córką, jaką możemy znaleźć w książce Alony Kimchi.

A zatem mamy Suzannę Rabin, jej matkę i oddanych przyjaciół matki - Armanda i Norachę, którzy wspólnie tworzą coś w rodzaju rodziny. Suzanną opiekuje się matka, przyjaciele opiekują się sobą nawzajem, wspierając się w każdy możliwy sposób. Przyczyną troski wszystkich jest Suzanna, która ma problemy emocjonalne - płacze często i bez powodu. Nie lubi swojego ciała, dlatego nie znosi się myć, bo musi wtedy mieć z nim najwięcej styczności. Ma również problemy z korzystaniem z toalety, szczególnie, gdy ktoś jest w domu i mógłby się domyślić w jakim celu poszła do łazienki. Torturują ją obsesyjne myśli o ewentualnym dotyku innego człowieka.. Matka jednak zamiast pomóc jej trochę bardziej kreatywnie, niż umacniając toksyczną więź między nimi, działa raczej w odwrotnym kierunku. Gdy Suzanna ma możliwość wziąć udział w obozie dla uzdolnionych plastycznie osób podobnie jak ona, upośledzonych społecznie, matka od razu blokuje ewentualność takiego wyjazdu. Traktuje ją w zasadzie jak dziecko sześcioletnie. Myje jej głowę podczas kąpieli, pomaga się rozebrać i ubrać, decyduje co będzie na śniadanie. A Suzanna potulnie zgadza się na odgrywanie takiej roli. I nagle w tę ich dziwną codzienność wkracza nowa postać. Naor, kuzyn, który potrzebuje spędzić trochę czasu u rodziny, żeby stanąć na nogi. Początkowo przerażający Suzannę Gość z czasem staje się kimś kto fascynuje, interesuje każdym elementem stroju czy zachowania, żeby nareszcie stać się dla Suzanny całym światem. I to właśnie on porównuje ją do płaczącej Zuzanny, a potem nazwie swoją Zuzanną Bizantyjską. Znajomość będzie się rozwijała pomyślnie, do tragicznego w odczuciach Suzanny, a praktycznego w odczuciach jej mamy, punktu kulminacyjnego. Ale ostatecznie Naor był swoistym Danielem w tej historii, prorokiem, który uratował Suzannę od jej jałowego życia.

Powieść jest napisana nieśpieszną narracją, z punktu widzenia samej Suzanny. Wydaje się, że dzieje się z niej niewiele, ot dziwna rodzina, odwiedzający ją kuzyn i jakaś tam drobna, rodzinna tajemnica. A jednak to jak Suzanna obserwuje świat i ludzi ma w sobie sporo zmysłowości, szczególnie, gdy Suzanna zaczyna dostrzegać swoją własność zmysłowość. Plastycznie opisuje swoje emocje, oddaje je obrazami, dzięki czemu czytelnik może zanurzyć się w jej świat i lepiej zrozumieć jej rozliczne fobie. Nie powiem, żeby była to powieść porywająca, ale ma w sobie to coś, co interesuje i nie pozwala jej odłożyć nieprzeczytanej. Bardzo podobały mi się porównania jakie stosuje Suzanna, to jak widzi pewne aspekty życia, w ten swój odmienny, a jednak bardzo ludzki sposób. I podoba mi się, jak w końcu w samej Suzannie dojrzewa myśl o niezależności i dorosłości, do której, wbrew toksycznej więzi z matką, jest jak najbardziej zdolna.


Płacząca Zuzanna, Alona Kimchi, W.A.B, seria z miotłą, Warszawa 2006


10 komentarzy:

  1. Ja o zakupach zupełnie nie mam głowy do stworzenia sensownego komentarza... Ale notkę przeczytałam całą. Na ten moment ta książka wydaje mi się trudna, w sensie tego, jakie emocje mogłaby we mnie wywołać.

    OdpowiedzUsuń
  2. tam miało być oczywiście "po zakupach" ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. Hm.. to powiem tak - emocjonalnie jest dużo trudniejsza "Kwietniowa czarownica", za którą się wzięłaś ;)

    OdpowiedzUsuń
  4. Nie wiem czy to coś dla mnie ale brzmi ciekawie wiec na pewno przeczytam jak wpadnie mi w ręce :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Fajnie, że brzmi ciekawie ;) Książkę można znaleźć na rożnych wyprzedażach za naprawdę niską cenę, więc może się zdarzyć jakaś okazja ;)

      Usuń
  5. Powieść jest raczej smutna i przygnębiająca - ale rzeczywiście jest w niej coś takiego, że chce się czytać dalej. Daleko jej do tego, by trafić na listę moich ukochanych książek, ale myślę, że przeczytać ją warto.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. O, jakbyś mi w myślach czytała :) Chociaż mnie o dziwo ona nie przygnębiła, ale zgadzam się, że nie trafia na listę ulubionych, ale na listę "warto przeczytać" jak najbardziej :)

      Usuń
  6. Mnie ta książka bardzo zaciekawiła. Ogromnie współczułam Susannie, zastanawiałam się, jak trudne musi być takie życie, jakie ona prowadzi. Kobieta jest zupełnie niesamodzielna, wszystkiego się boi, wszystkiego się wstydzi, bezpiecznie czuje się tylko we własnych czterech ścianach.
    PS. Bardzo mnie denerwowało to, że na okładce książki jest "Zuzanna", a w tekście - "Susanna". Wydawca powinien się zdecydować, jak pisać imię bohaterki :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja tak nie do końca widziałam w tym niesamodzielność, co bierną zgodę na takie życie. A fobie jako protest jej organizmu. Bo czasami to ciało daje nam znać, gdy psychika jest tak ogromnie zablokowana. Cieszyłam się na pojawienie Naora i wyciąganie jej z tej własnej skorupy.
      Co do tytułu - uznałam że to celowe, że ma właśnie związek z biblijną Zuzanną i że chodzi o rozróżnienie między Zuzanną z Biblii a Suzanną z powieści. Ale że ich losy są w jakiś sposób podobne. Obie biernie przyjęły swoje role - Zuzanna oskarżonej, Suzanna posłusznej matce. I obie doczekały się swojego wybawiciela..Ale może to moja nadinterpretacja ;)

      Usuń
    2. Twoja interpretacja tytułu wydaje mi się bardzo trafna. Nie pomyślałam o tym wcześniej, ale rzeczywiście - tytuł nawiązuje do Zuzanny z Biblii :)

      Usuń

Dziękuję za każdy komentarz, cenię sobie każdą uwagę odnośnie wpisu i jego zawartości.

Uprzejmie proszę o nieskładanie mi życzeń świątecznych, ponieważ ich nie obchodzę.

Obsługiwane przez usługę Blogger.

Autorzy

A.S.Byatt Adam Bahdaj Adriana Szymańska Agata Tuszyńska Agatha Christie Agnieszka Jucewicz Agnieszka Topornicka Agnieszka Wolny-Hamkało Alan Bradley Albert Camus Aldona Bognar Alice Hoffman Alice Munro Alice Walker Alona Kimchi Andrew Mayne; tajemnica Andrzej Dybczak Andrzej Markowski Andrzej Stasiuk Ann Patchett Anna Fryczkowska Anna Janko Anna Kamińska Anna Klejznerowicz Anne Applebaum Anne B. Ragde Anton Czechow Antoni Libera Asa Larsson Augusten Burroughs Ayad Akhtar Barbara Kosmowska Bob Woodward Boel Westin Borys Pasternak Bruno Schulz Carl Bernstein Carol Rifka Brunt Carolyn Jess- Cooke Charlotte Rogan Christopher Wilson Colette Dariusz Kortko David Nicholls Diane Chamberlain Dmitrij Bogosławski Dorota Masłowska Edgar Laurence Doctorow Eduardo Mendoza Egon Erwin Kisch Eleanor Catton Elif Shafak Elżbieta Cherezińska Emma Larkin Eshkol Nevo Ewa Formella Ewa Lach Francis Scott Fitzgerald Frank Herbert Franz Kafka Gabriel Garcia Marquez Gaja Grzegorzewska Greg Marinovich Grzegorz Sroczyński Guillaume Musso Gunnar Brandell Haruki Murakami Henry James Hermann Hesse Hiromi Kawakami Honore de Balzac Ignacy Karpowicz Igor Ostachowicz Ilona Maria Hilliges Ireneusz Iredyński Iris Murdoch Irvin Yalom Isaac Bashevis Singer Ivy Compton - Burnett Jacek Dehnel Jakub Ćwiek Jan Balabán Jan Miodek Jan Parandowski Jerome K. Jerome Jerzy Bralczyk Jerzy Krzysztoń Jerzy Pilch Jerzy Sosnowski Jerzy Stypułkowski Jerzy Szczygieł Joanna Bator Joanna Fabicka Joanna Jagiełło Joanna Łańcucka Joanna Marat Joanna Olczak - Ronikier Joanna Olech Joanna Sałyga Joanna Siedlecka Joanne K. Rowling Joao Silva Jodi Picoult John Flanagan John Green John Irving John R.R. Tolkien Jonathan Carroll Jonathan Safran Foer Joseph Conrad Joyce Carol Oates Judyta Watoła Juliusz Słowacki Jun'ichirō Tanizaki Karl Ove Knausgård Katarzyna Boni Katarzyna Grochola Katarzyna Michalak Katarzyna Pisarzewska Kawabata Yasunari Kazuo Ishiguro Kelle Hampton Ken Kesey Kornel Makuszyński Krystian Głuszko Kurt Vonnnegut Larry McMurtry Lars Saabye Christensen Lauren DeStefano Lauren Oliver Lew Tołstoj Lisa See Liza Klaussmann Maciej Wasielewski Maciej Wojtyszko Magda Szabo Magdalena Tulli Maggie O'Farrel Majgull Axelsson Małgorzata Gutowska - Adamczyk Małgorzata Musierowicz Małgorzata Niemczyńska Małgorzata Warda Marcin Michalski Marcin Szczygielski Marcin Wroński Marek Harny Marek Hłasko Maria Ulatowska Marika Cobbold Mariusz Szczygieł Mariusz Ziomecki Mark Haddon Marta Kisiel Mathias Malzieu Mats Strandberg Matthew Quick Melchior Wańkowicz Michaił Bułhakow Milan Kundera Mira Michałowska (Maria Zientarowa) Natalia Rolleczek Nicholas Evans Olga Tokarczuk Olgierd Świerzewski Oriana Fallaci Patti Smith Paulina Wilk Paullina Simons Pavol Rankov Pierre Lemaitre Piotr Adamczyk Rafał Kosik Richard Lourie Rosamund Lupton Roy Jacobsen Ryszard Kapuściński Sabina Czupryńska Sara Bergmark Elfgren Sarah Lotz Serhij Żadan Siergiej Łukjanienko Sławomir Mrożek Stanisław Dygat Stanisław Ignacy Witkiewicz Stanisław Lem Sue Monk Kidd Suzanne Collins Sylvia Plath Szczepan Twardoch Tadeusz Konwicki Terry Pratchett Tomasz Lem Tore Renberg Tove Jansson Trygve Gulbranssen Umberto Eco Vanessa Diffenbaugh Virginia C. Andrews Vladimir Nabokov Wiech William Shakespeare William Styron Wioletta Grzegorzewska Wit Szostak Witold Gombrowicz Wladimir Sorokin Wojciech Tochman Zofia Chądzyńska Zofia Lorentz Zofia Posmysz

Popularne posty

O mnie

Moje zdjęcie
Nie lubię kawy na wynos: zawsze się oparzę i obleję. Maniakalnie oglądam "Ranczo" i jeszcze "Brzydulę".Uwielbiam zimę. I wiosnę. I jesień. I deszcz. Lubię ludzi. Kocham zwierzęta. Czytam, więc wmawiam sobie, że myślę.