Syndrom Piotrusia Pana w prezencie pod choinkę

Szczerze mówiąc popieram pomysł, by nigdy nie dorastać. Na zawsze mieć w sobie dziecięcą wrażliwość i zdolność do nie rozumienia co to strach. Jednak, jak to powiadają mądrzy ludzie, życie to nie jest bajka, dorosnąć trzeba, a niektórym pechowcom, jak mnie, to nawet trzeba dużo wcześniej. Na szczęście są książki, w których można się zapomnieć i być na zawsze Chłopcem. Hm..? Wersji dla Dziewcząt nie...

Czytaj więcej

W stanie zdumienia...

Przyznaję, że różnica między Belcanto, a najnowszą powieścią Ann Patchett nie jest może ogromna, ale w pewien delikatny sposób odczuwalna. Choć podobnie jak do Belcanto wchodzi się z pozornego rozpędu i podobnie sama treść wciąga w nią powoli, umiarkowanie. I podobnie nie wiadomo kiedy człowiek niknie w tej fabule zupełnie, wciągnięty do jej wnętrza niespodziewanie, bez ostrzeżenia, stojąc na peronie...

Czytaj więcej

"Bóg mordu" w Teatrze 6 Piętro

Mam jedną słabość aktorską - jest nią Anna Dereszowska. Jakkolwiek filmy w których gra zaliczam raczej do tych słabszych, tak jednak jej mimika, ekspresja, barwa głosu, no i co tu dużo mówić, powalająca uroda, działają na mnie w wyjątkowo magnetyzujący sposób. Przyciąga mnie jak ćmę światło i już dawno przestałam się bronić przed tą odrobiną słabości. Gdy zatem moja przyjaciółka spiskowała...

Czytaj więcej

Poczta literacka, audycja trzydziesta druga

   Nasi korespondenci coraz częściej domagają się odpowiedzi na piśmie. Jest to nieporozumienie. Nasza Poczta działa wedle reguły, która zakłada udzielanie odpowiedzi wyłącznie na antenie. Nie możemy uprawiać na poły prywatnej korespondencji, bo z czegóż by powstała nasza audycja? Musimy zachować reguły gry i proszę mnie nie nagabywać o listowne odpowiedzi. Korespondenci, którzy się tego...

Czytaj więcej

W Bohini u schyłku pewnego gorącego sierpnia..

Wracam z takim mozołem przez wydmy minionego czasu, przez trzęsawiska dni i puszcze godzin do mojej babki, Heleny Konwickiej, której ja nigdy nie widziałem i nikt z tych, co znałem, nie spotkał jej nigdy, nie spojrzał jej w oczy, nie dotknął ręki, nie obdarzył przyjaznym słowem. A może ścigam ją przez obszary przeczuć, przez jeziora tęsknot, przez gęste mgły niepewności. Dlaczego teraz, kiedy przeżyłem...

Czytaj więcej

"Jezioro Bodeńskie" Stanisława Dygata

Tymczasem wybuchła wojna i dostałem się do niewoli. Była to dziwna niewola, zupełnie różna od owej niewoli męskiej, pełnej powagi, gdzie wojenne trudy otrzymują w zagrodzonym drutem kolczastym terenie od nieprzyjaciela pełną satysfakcję za cnoty męstwa, a palmę męczeństwa od rodaków.* Tak rozpoczyna swoją historię narrator Jeziora Badeńskiego i w ten mniej więcej sposób ją zakończy. Powtarzające...

Czytaj więcej

Lekcja z dorastania

Taka niepozorna jest ta książeczka, że w zasadzie pewnie bym ją przeoczyła na półkach rodziców Marcina, skąd ją porwałam z krzykiem do mamy Marcina "pożyczam!", gdyby nie znajoma szata graficzna: Książki dla młodzieży z tego cyklu dotąd mnie nie zawiodły i na ogół okazywały się całkiem przyjemną lekturą. Niektóre pochłaniałam w zawrotnym tempie (jak Koniec wakacji Janusza Domagalika), niektóre...

Czytaj więcej

Erudyta o okupacji

O wojnie i okupacji zostały zapisane przeróżne świadectwa. Najczęściej te pełne jej okrucieństw. Pisane różnym stylem, czasami jako beznamiętne świadectwo, czasami pełne rozpaczy, czasami zupełnie bezsilne. Były już świadectwa dotyczące pola bitwy, okrucieństw holocaustu, a także beznadziei partyzantki ukrywającej się w lasach, podziemia, które choć trochę próbowało się nie poddawać, walczyć pomimo...

Czytaj więcej

Poczta literacka, audycja piętnasta

  Dziś na początek pomówmy trochę o języku, jakim posługują się twórcy amatorzy w swoich utworach. W ciągu półtora roku zapoznałem się ze sporą ilością manuskryptów, aby wyrobić sobie zdanie i wygłosić kilka uwag na ten temat. Co mnie ujęło przede wszystkim i co uważam za pokrzepiające zjawisko? Pierwsza rzecz, którą godzi się podkreślić, to czystość polszczyzny,  jaką władają twórcy amatorzy....

Czytaj więcej

W walce z żywiołem

Gdy wczoraj zajrzałam do mojej ulubionej Krainy Andersena znalazłam wpis reklamujący blogi książkowe. Lubię takie wpisy, bo dzięki nim można odkryć perełki, które w zawirowaniach wirtualnej sieci łatwo przegapić. Jednak nie spodziewałam się takiego wyróżnienia i pojawienia się Mojej skromnej Pasieki na liście Mery. Po pierwszej fali przyjemnego uczucia, że Mery nie tylko lubi mój blog, ale nawet go...

Czytaj więcej

Czarne obrazy z życia mężczyzn z rodziny Goya

Malarstwo nie jest dziedziną, która mnie jakoś mocno pochłania. Istnieje jedna malarka, której obrazy odbieram przez pryzmat jej osobistych doświadczeń, stąd widzę w nich odrobinę więcej niż na pierwszy rzut oka. Jednak Frida jest dla mnie kimś więcej niż malarką, a jej biografię, napisaną przez Hayden Herrerę, znam niemalże na pamięć. Pozostali malarze, ci najbardziej popularni i słynni, są mi znani...

Czytaj więcej

Misz - masz, czyli przesilenie chyba..

 Dopadło mnie jakieś przesilenie. I temu czy wiosenne może zaprzeczać sypiący za oknem śnieg, choć moje storczyki uparcie twierdzą, że dla nich nastała wiosna w pełni. Kwitną jak szalone. Fiołki też. Tylko za oknem nadal zima. Którą uwielbiam, bez dwóch zdań, mogłabym patrzeć na ten krajobraz godzinami, ale chyba nawet mi zaczęło brakować słońca...

Czytaj więcej

Poczta literacka, audycja ósma

  Mój znamienity kolega, Władysław Terlecki, suponuje, że sam kołatałem do jakiejś Poczty Literackiej, a na stare lata - proszę! - dochrapałem się godności pocztmistrza. Oj, pięknie by było i zgodnie z tradycją: terminator w jakimś fachu na koniec zostaje mistrzem... To znaczy, wreszcie fundują mu posadę mistrza. Ale nie u nas! O, nie! U nas mistrz, zanim czegokolwiek się dochrapie, ma nad sobą...

Czytaj więcej

Był czarny, czarny las, a w tym czarnym, czarnym lesie..

Skandowałam ten wierszyk jako mała dziewczynka. Był przerażający i jednocześnie przynosił ze sobą jakiś przyjemny dreszczyk oczekiwania. Że może w tym czarnym, czarnym domu nie będzie wcale czarna, czarna trumna.. Ale finał był zawsze taki sam. Czerń zalewająca wszystko i najbliższa jej w rodowodzie - śmierć. Gdy ten wierszyk we wspomnieniach Alicji Tabor również przewija się niczym jakieś dziwne...

Czytaj więcej

Z drugiej ręki

Joanna Fabicka, przez serię o Rudolfie Gąbczaku, kojarzyła mi się jedynie z uśmiechem. Jednakże fabuła Second hand nie wywołuje uśmiechu, w każdym razie nie w ogólnym ujęciu. Bo jak owszem jest parę scen nieco komicznych, tak ogólny jej wydźwięk jest przerażająco smutny, tchnący beznadzieją powtarzanej w każdym pokoleniu kobiet, niczym mantry, ostatecznej przegranej na loterii...

Czytaj więcej

Kolejne oblicze Krzysztonia - "Poczta literacka"

Odkrywanie kolejnych twarzy Krzysztonia jest niesamowitą przygodą. Poznałam chłopca zmuszonego do emigracji wraz z rodziną, ale też zachwyconego kazachskim stepem, a potem zdruzgotanego utratą ręki. Dorosłego mężczyznę pogrążonego w chaosie choroby psychicznej. Autora słuchowisk radiowych ("Sakramencka ulewa" jest jednym z przykładów, a rewelacyjna interpretacja w wykonaniu Mariana Opanii sprawia,...

Czytaj więcej