Dziewczęta z Szanghaju

Długo się opierałam Lisie See. Jakoś tak nie mogłam wgryźć się w Kwiat śniegu i sekretny wachlarz, dlatego nawet nie próbowałam brać się za inne jej książki. Skoro tzw. bestseller do mnie nie przemówił.. Ale staram się dawać szanse autorom, oprócz tego skoro to ulubiona książka mojej przyjaciółki.. to jakby lektura obowiązkowa ;)

Akcja rozpoczyna się w Chinach, w Szanghaju, u progu wybuchu wojny japońsko - chińskiej. Głównymi bohaterkami są dwie siostry, Pearl i May. Starsza, Pearl ma 21 lat i wydaje się tą nieco rozsądniejszą z sióstr, a przynajmniej trochę bardziej stonowaną, młodsza May, lat 19, jest typową młodszą, rozpieszczaną przez rodziców, nieco rozkapryszoną dziewczyną. Obie siostry są piękne i wykorzystują swoją urodę pozując do serii kalendarzy o różnej tematyce. Zdobią swoją urodą zwykłe kalendarze, które rozdawane dla osób biednych są odrobiną kolorytu w ich smutnym życiu. No właśnie. Szanghaj roku 1937 to miasto podzielone na ubogich i bogatych. Ubóstwo jest tutaj skrajne, wycieńczone ciężką pracą fizyczną, wygłodzone, poniżane. Gdy Pearl opisuje podróż do malarza, któremu pozują z siostrą, tak mimochodem wspomina o martwym niemowlęciu na ulicy, czy zwłokach rozkładających się na innych ulicach. Pearl i May mają to szczęście, że urodziły się w bogatej rodzinie. Obie są wychowywane w typowo chińskiej kulturze, w której posłuszeństwo, posłuszeństwo i jeszcze raz posłuszeństwo są podstawami całego systemu pedagogicznego. Szacunek dla rodziców, dla przodków, a dla kobiety to jeszcze szacunek dla ojca, męża a potem syna, jeśli szczęśliwie uda się jej go powić. Na szczęście okres krępowania stóp powoli odchodzi do przeszłości, ale jest jeszcze wiele kobiet, które zmagają się z tym problemem. Jedną z nich jest matka dziewcząt, której stopy po wielokrotnych złamaniach są sinozielone, często broczą krwią i ropą przez co w domu rozchodzi się przykry smród gnicia.. Ojciec nie jest do końca szanowany przez dziewczęta, nie przejawiają wobec niego wpajanego im od dziecka posłuchu. Ale pewnego dnia, gdy ojciec oznajmi im że jest bankrutem i żeby ratować rodzinę musiał zaaranżować małżeństwa dla obu córek, dziewczęta pierwszy raz wysłuchają go do końca. Aranżowane małżeństwa nie są w Chinach czymś dziwnym, więc mimo protestów Pearl i May zgadzają się przystać na warunki ojca. Szybko jednak okazuje się, że ojciec nie powiedział pełnej prawdy rodzinie, a w Szanghaju zaczyna się bombardowanie. Wybucha wojna, która przekreśli wszystkie plany dziewcząt, a także zmusza do brawurowej ucieczki z kraju, by po wielu trudnych, dramatycznych miesiącach znaleźć się w Los Angeles.Gdzie jak się okazuje szczęście wcale nie czeka za każdym rogiem..

Opisane w tej książce 20 lat życia z obu sióstr przeplatają się z dramatem i odrobiną szczęścia, jaką udaje im się w końcu wywalczyć w życiu. Prawda miesza się z kłamstwem, śmierć przeplata z życiem. Więcej jednak jest w tym wszystkim dramatu, bólu i biedy i tęsknoty za krajem rodzinnym. Książka, mimo, że nie zafascynowała mnie jakoś specjalnie, ma w sobie jednak pewien urok i napisana jest w bardzo interesujący sposób. Wbrew własnym odczuciom chciałabym szybko sięgnąć po część następna, Marzenia Joy, ponieważ otwarte zakończenie Dziewcząt z Szanghaju pozostawia zbyt wiele możliwych scenariuszy na domysły.


Dziewczęta z Szanghaju, Lisa See, Świat Książki, Warszawa 2010